Terug naar neurologie

Het is ondertussen al eventjes geleden dat ik nog geblogd heb. Maar, dat is omdat wij uitgebreid gevierd hebben!! ONZE PRINSES IS AL 2 JAAR!! 😱

We kunnen het bijna niet geloven! Wat is die tijd toch ongelooflijk snel gegaan! Ik herinner me echt nog als de dag van gisteren toen ze haar voor de eerste keer in mn armen legde... Wat was ze klein! 46.5 cm om precies te zijn. En 2.780 kg! Ze was nochtans maar 1 dag te vroeg, maar ondanks haar kleine lengte en lichte gewicht wisten we meteen dat ons prinsesje een echt vechtertje was! Ik kan en wil me mijn leven niet meer voorstellen zonder haar en haar broertje... mijn 2 allergrootste schatten! Ik ben zó trots!

Vorig jaar hadden we één groot feest voor familie en vrienden, maar dat was voor Luna echt wel een beetje te druk. Ze kon de chaos niet aan. (En die was er, geloof me! Met zo een grote familie samen in ons klein gezellig stulpje hadden we niet zoveel plaats meer 😁)

Dus hebben we dit jaar beslist om het feestje op te splitsen in 2 keer. Dat was echt véél beter! We hadden dan ook nog eens het geluk dat het super goed weer was! Het eerste weekend hebben we gevierd met mijn kant van de familie. Ook iedereen uit Limburg is naar hier afgezakt, wat super is! Ze hebben speciaal voor Lunatje 400 km gereden op 1 dag, dat waarderen we zó hard! Het was echt kei gezellig! Het was 17 graden buiten, dus echt wel warm voor midden februari! Er stonden tafeltjes buiten, en mijn zus heeft zichzelf opgeofferd om de hele voormiddag meer dan 100 cupcakes te komen bakken, die dan super mooi versierd werden door mijn lieve nichtjes! Tegen 13.30 waren de eerste gasten daar. En hoe kon het ook anders, natuurlijk waren dat mammie en pappie! (Mijn mama en papa). Ze hadden een groot cadeau bij! Een schommel! Ideaal voor Luna aangezien ze de hele tijd heen en weer wiegt. Al snel waren de volgende gasten daar ook en kon het feestje echt beginnen! Van haar lieve meter en nonkel heeft ze prachtige roze schoenen gekregen! Ze zijn perfect! En heel stevig, zo kan ze goed oefenen bij de kine om te leren staan. Nonkel was er helaas niet bij, want die was een beetje ziek 😔 Maar we zouden niet willen dat de aanwezige kindjes ook ziek zouden worden dus is het heel lief dat nonkel daar aan gedacht heeft! Van haar trotse Peter heeft ze heel erg leuk speelgoed gekregen! Léon is er ook heel blij mee, hebben we al gemerkt. 😂 Van al haar andere tantes en nonkels heeft ze nog meer super leuk speelgoed gekregen, en heel erg mooie kleertjes! Ze kan weer pronken! 😍

Het was echt een super leuke dag!

De dagen na het feestje was zo dan ook echt super vrolijk, en heeft ze samen met haar broertje al heel erg veel gespeeld! Zowel binnen als buiten! Want de schommel is zo een super cadeau dat ze er alletwee niet meer uit willen. Het is duidelijk dat we tegen deze zomer een tweede schommel zullen mogen bijkopen 🤗

Maar dan plots...

Een volledige moodswing! Luna was een van de dagen na het feestje fijn aan het spelen, en ze werd daar toch een beetje moetjes van. Dus heeft ze een middagdutje gedaan. Die duren nooit lang, dus een dik half uurtje na dat ze in haar bedje lag werd ze babbelend wakker. Toen ik ze ging halen was ze echt vrolijk. Ook op de trap was ze erg enthousiast om terug te gaan spelen. Maar eens ik de deur van de woonkamer open deed zag je plots een enorme angst in haar oogjes. Ze begon te tieren en te krijsen! Een uur en half aan een stuk... ik probeerde echt vanalles om haar terug rustig te krijgen. Ze begon te slaan en te stampen, en na verloop van tijd zelfs te hyperventileren! Ik was natuurlijk ook in paniek! Ik weet dat ik degene ben die juist rustig moet blijven op zo een momenten maar ik was zo bang dat ze ergens pijn had omdat ze zo bleef wenen! Dus heb ik haar neergelegd en ben ik overal beginnen voelen en duwen, maar ze leek geen pijn te hebben. Ten einde raad dacht ik: 'misschien wordt ze rustig als we eventjes naar buiten gaan en schommelen.' En dat heeft dus geholpen. Na een paar keer schommelen werd ze eindelijk terug kalm! Ik heb dan ook door gedaan tot ze terug begon te babbelen, om daarna terug naar binnen te gaan. Alles was weer in orde! Ze speelde terug, was terug vrolijk... precies of niets gebeurd was.

Ongeveer 2 dagen later was het weer zover... spelen, lachen en babbelen in haar bedje als ze wakker werd. Maar eens ze beneden kwam zette ze het weer op een krijsen!

Dus ben ik maar ineens naar buiten gegaan, want ze zou zichzelf pijn doen in haar woede! Eventjes schommelen, en het was weer voorbij! Ik vond dit zo raar... er is niets veranderd in de woonkamer, er hangt niets engs ofzo tegen de muur... Dan maar de kinderarts bellen! Zij twijfelde. Was het een paniekaanval door haar autisme? Of was het een epileptische aanval? Hier zijn blijkbaar meerdere vormen van, dus niet alleen het gekende schokken en schudden...

De neuroloog belde ons op, en we mochten al snel langs gaan.

We zijn ondertussen al daar geweest. Ze heeft opnieuw een EEG gekregen, en een aansluitend gesprek met de neuroloog. Maar daarover vertel ik meer in de volgende blog!

Lieve prinses, nog eens een super gelukkige verjaardag! We houden van je schattebol! ❤❤ Dikke kus van broertje, mama en papa!