Laten we beginnen met mezelf even voor te stellen.
Mijn naam is Evy.
Ik ben 25 jaar. Ik heb een fantastische partner, Kevin, en ben full-time mama van onze twee fantastische schatjes, namelijk, Luna en Léon.
Ik ben geboren in Leuven, heb de eerste 8 jaar van m’n leven in Kaulille, Limburg gewoond, waarna ik samen met m’n mama verhuisd ben naar West-Vlaanderen omdat zij hier eindelijk haar grote liefde had gevonden! Momenteel woon ik samen met m’n vriend en onze kindjes in Waregem. We wonen hier nu bijna 2 jaar, en ik vind het heerlijk!
Op 19 februari 2017 ben ik voor het eerst mama geworden van ons grootste wondertje, Luna.
En dat wonder mag je letterlijk nemen, want de kans dat we konden zwanger worden was heel klein. Ik sukkel al een tijdje met m’n gezondheid, waardoor de kansen om zwanger te geraken bijna iets leken waar we alleen van zouden kunnen dromen. Maar, GELUKKIG, was dit dus niet het geval.
Het was een vrij vlotte zwangerschap.
Ondanks dat ik na de eerste 3 maanden 10 kilo was afgevallen in plaats van bij te komen, en daardoor in het ziekenhuis lag, groeide ze erg goed!
Op het einde werd het natuurlijk, zoals bij iedereen, zwaar. Maar aangezien m’n rug niet is wat het moet zijn, en een jaar voor de bevalling geopereerd was aan de baarmoeder, was ik toch wel blij dat het einde in zicht was!
En daar was ze dan!
Ons prinsesje, Luna! Het was een vlotte bevalling, en we waren zo overdonderd van liefde, en warmte, dat we niet konden wachten om haar eindelijk in onze armen te nemen, en uiteindelijk mee naar huis te nemen.
Het was echt ZALIG!
Een paar maanden later begon het dan ook te kriebelen voor een broertje of zusje… Maar we wisten dat dit niet zo gemakkelijk zou zijn, aangezien de gynaecoloog ons al verwittigd had dat de kans om een tweede kindje te krijgen zo goed als nihil was. We waren daardoor ook bang dat het niet meer zou lukken, maar het werd ons toch gegund! Want op 16 Juli 2018 kreeg Luna er een gezond, vrolijk en lief broertje bij, namelijk, Léon.
Ons geluk kon niet op!
We waren juist thuis met onze kleine vriend en alles voelde perfect! Dat is het trouwens ook, nog steeds, en dat zal ook nooit veranderen… Maar gemakkelijk is het niet… Niet alleen omdat 2 kindjes zo kort op elkaar opvoeden sowieso niet gemakkelijk is, maar ook omdat Luna’tje ‘uniek’ is. Maar daar vertel ik wat meer over in de volgende blog.
Zo, nu kennen we elkaar toch al een beetje beter!
Hopelijk vind je het hier even gezellig als mij, want het bevalt mij wel, dat schrijven! Dus, tot de volgende!
-x Evy
